Jak rozmawiać z nastolatkiem o seksie?

To jak rozmawiać z nastolatkiem o seksie?

Otwarcie. Nie przyjmuj, że mając 10-letnie dziecko ten temat cię nie dotyczy – owszem, dotyczy. Doniesienia od seksuologów potwierdzają terapię z 9-latkami uzależnionymi od pornografii. Uzależnienie od niej wpływa na czynnościowe i morfologiczne nieprawidłowości w mózgu. Poza tym szczera rozmowa na poziomie rozwojowym dziecka wcale go nie zachęci do interesowania się pornografią czy współżyciem. Tak naprawdę to od was zależy, czy stworzycie z tego tematu demona czy fachową informację z domieszką waszego doświadczenia.

Porozmawiajcie sami ze sobą

Nim zdecydujecie się na rozmowę z dzieckiem, najpierw usiądźcie ze sobą i przedyskutujcie wasze opinie, stereotypy dotyczące seksu. Podzielcie się opowieściami jakimi was karmili rodzice. Zapewne będzie zabawnie, chociaż i strasznie jak wzbudzicie w sobie refleksją jakimi czasem głupotami nas karmiono. Postarajcie się przełamać tabu związane z seksualnością. Tak, włączcie wspólnie chociażby fragment filmu pornograficznego jako wartość edukacyjną. Trudno wyrażać opinię na temat tego, czego się nie widziało. Wiedzcie, że im bardziej wy będziecie zamknięci na rozmowę, tym pewniejsza jest w przypadku waszego dziecka, edukacja w Internecie na temat seksu.  

Znajdź sposobność

Jak we wcześniejszym artykule napisałam, nie chodzi o to, by posadzić dziecko przy stole i zacząć z nim rozmawiać. Warto odnieść się do przeczytanego artykułu, wspólnie zobaczonego filmu, informacji jaką poruszyło dziecko dotyczące ciąży koleżanki lub jej mamy. Dobrą techniką byłaby zaaranżowana rozmowa z małżonką/partnerem, gdzie dziecko byłoby trzecim uchem. Niby rozmawiacie ze sobą, ale tak, że wszystko słyszy dziecko. Następnie zwrócić się do dziecka, co o tym sądzi. Możecie usłyszeć: Nic. Wówczas nie zniechęcajcie się, to nie jest koniec rozmowy. Być może otwarte pytanie skierowane do dziecka wzbudziło jego zawstydzenie. Wówczas sami dajcie na to pytanie odpowiedź. Potem zapytajcie się dziecka czy ma ochotę z wami porozmawiać? Zdecydowanie lepiej dla dziecka jest rozmowa z jednym rodzicem, tej samej płci. Polecam wyjście z domu na spacer z psem, rozmowę w aucie podczas jazdy, rozmowę po kinie, w kawiarni, szczególnie, gdy były tam sceny do których można byłoby się odnieść. Weźcie sobie na cel – uświadomię moje dziecko, a znajdziecie wiele inspiracji do rozpoczęcia rozmowy. Ciekawą propozycją są filmy na Netflix, gdyż współczesny kanon seriali dla młodzieży ma zawierać: Osoby różnych narodowości, problematykę seksu, konfliktu z rodzicami, problemów nastolatków, osoby homoseksualne. Czasem jeden, wspólnie obejrzany serial jest fantastycznym otwieraczem do wspólnej rozmowy. Kierujcie się zasadą: Kto szuka, ten znajduje. Szukaj sposobności a znajdziesz ją.

Dobór słów

Czasem nie decydujemy się na rozmowę, ponieważ brakuje nam słów. Jakoś nie chce nam przez gardło przejść: penis, wagina, stosunek, masturbacja. Dobrze jest najpierw potrenować z partnerem. Prześmiać to, powygłupiać się, by nabrały te słowa lekkości. Wiedzcie, że wasze dziecko, a im starsze, to pewniej tak, może mieć większą wiedzę niż wy. Miejcie cały czas z tyłu głowy, jaki wam przyświeca cel – chcę by moje dziecko było świadome seksualnie, by nie musiało ulegać presji znajomych, było asertywne i chroniło swoją intymność. Możecie to powtarzać jak mantrę. Nawet jeśli wasz język nie nabierze lekkości i tak warto rozpocząć rozmowę z dzieckiem. Stąd propozycja dwóch wariantów rozmów. Sami zdecydujcie, która jest wam bliższa i od niej wyjdźcie. Zanim jednak przejdziecie do rozmowy, warto odpowiedzieć sobie na kilka pytań, bo przydadzą się wam w rozmowie:

1. Dlaczego intymność jest ważna i powinna być indywidualną sprawą każdego człowieka?
2. Czy dojrzewanie fizyczne jest jednoczesne z dojrzewaniem psychicznym?
3. Dlaczego należy chronić własne granice intymności?
4. Kiedy warto rozpocząć współżycie?
5. Jak można zastąpić współżycie innymi technikami, by rozładować napięcie seksualne?
6. Dlaczego warto się zabezpieczyć przed niechcianą ciążą?
7. Czym jest odpowiedzialność seksualna?
8. Jak chronić swoją intymność w sieci? Czego nie należy robić?
9. Jakie są mity i stereotypy o współżyciu?

Wariant I – dla rodziców, którzy czują się niekomfortowo w czasie rozmowy.

Po skorzystaniu ze sposobności, można zacząć tak:

Wiem, że możesz nie czuć się komfortowo w rozmowie ze mną i powiem ci szczerze, że podobnie się czuję, ale chciałbym / chciałabym porozmawiać z tobą na temat intymności. Nigdy nie rozmawiałam / rozmawiałem o tym z moimi rodzicami i szczerze żałują. Bardzo mi na tobie zależy stąd nawet jeśli nie chcesz ze mną rozmawiać, proszę pozwól, że podzielę się z tobą moimi przemyśleniami w tym temacie. Daj mi…5,7,10 min? Powiedz tyle, ile rzeczywiście potrzebujesz. Następnie rozwiń pytania, które mogłyby być dla was inspiracją do rozmowy. Na zakończenie możesz położyć na biurku książkę, podziękuj za rozmowę (tę znajdziesz niżej w propozycjach „Warto przeczytać”) i wyjdź z pokoju. Zanim jednak to zrobisz, powiedz, że jesteś otwarty na rozmowę z dzieckiem i zawsze znajdziesz czas dla niego.

Wariant II – dla rodziców, którzy czują się swobodniej w rozmowie.

Po skorzystaniu ze sposobności, można zacząć tak:

Wiem, że nierzadko mamy okazję porozmawiać o czymś ważnym. Dzisiaj jednak zainspirował mnie tekst artykułu, film, który oglądaliśmy, informacja… itp. i dlatego chciałabym/chciałbym z tobą porozmawiać. I tu zacznijcie od własnym przemyśleń, starając się prowadzić dialog, nie monolog, wybranych odpowiedzi do zasugerowanych przeze mnie pytań. Na zakończenie podziękujcie za rozmowę i możecie polecić ciekawą książkę w tym zakresie. Pamiętajcie, żeby zachęcić dziecko, by w sytuacjach dla niego trudnych mógł się do was zgłosić i zawsze będzie mogło liczyć na waszą pomoc.

Nie wszystko bierz do siebie

Pamiętajcie, że nawet jeśli nasze nastolatki siedzą w pokoju, to nie znaczy, że nie chcą z nami rozmawiać. Często jest tak, że sami nie wiedzą, jak rozpocząć rozmowę i wolą nie wychodzić ze swojej jaskini. Poza tym przyzwyczajone do tego, że tam siedzą same, po każdej próbie wyjścia możliwe, że słyszą: O nareszcie pojawił się królewicz. To sprawić może, że zaraz czmychnie z powrotem do pokoju. Dajmy czas na oswojenie się. Zapytaj, czy ma ochotę na herbatę, wspólne oglądanie i przywitajcie go jak najlepszego przyjaciela. Bądźcie czujnymi obserwatorami, by nie umknęło wam coś ważnego. Czasem trzeba słuchać pomiędzy słowami. Jakieś rzucone hasło, obśmianie kogoś, kto wrzuca półnagie filmiki, by zobaczyć waszą reakcję. Bo za tą osobą, kryć może się wasze dziecko, stąd zanim wyrazicie skrajne opinie: No chyba z domu bym wyrzuciła. I dobrze mu tak. Co za szmata z niej… To zastanówcie się, czy przypadkiem nie zamykasz sobie relacji z własnym dzieckiem.

Kilka słów o pornografii

Hmm, nasze dzieci czasem potrafią zadać pytanie, że szczęka opada. Natomiast naszą rolą jest trzymać fason. Wedle zasady nie ma głupich pytań, są tylko głupie odpowiedzi. A co do nich, to uwaga na pornografię. Już nawet 10-latkowie trafiają na nią szukając coś w Internecie. Bariera: Czy jesteś osobą pełnoletnią? Jak dobrze wiecie, jest słaba. Ciekawość jest zdecydowanie większa. Najczęściej nasze dzieci otrzymują zdjęcia i filmiki pornograficzne przez innego zaciekawionego kolegę. Chłopcy mimo wszystko szybciej sięgają do treści pornograficznych. Pamiętam jak moja córka była w siódmej klasie, otrzymała od kolegi filmik. Zawołała mnie, bo czuła się zdegustowana. Poprosiłam ją, by zadzwoniła do kolegi, który jej ten film wysłał. Uprzedziłam, że absolutnie nie chcę go skrzyczeć, tylko coś wyjaśnić. Poprosiłam „Pawła”, by jeszcze raz odtworzył sobie ten filmik. Wyjaśniłam, że filmy pornograficzne nie pokazują prawdziwego aktu współżycia. Kamery są ustawione tak, by jeszcze bardziej uwydatnić penisa, jego długość i czasem aktorzy używają sztucznych członków, czego kamery nie pokazują. Mężczyźni specjalnie golą sobie owłosienie łonowe, by optycznie powiększyć swoje genitalia. Film, który przesłał mojej córce, może tylko wypaczyć ich postrzeganie intymności dwojga kochających się ludzi i poprosiłam go, by więcej córce takich filmów nie wysyłał. „Paweł” miał jeszcze kilka pytań, na które rzeczowo odpowiedziałam. Dobrze jest w tym momencie podważyć stereotyp, że mężczyźni zawsze są gotowi i chętni do seksu, a kobiety lubią być poniżane, i chcą by do nich mówić wulgarnie. To ten moment, by zerwać z „mitem gwałtu” i kreowania postawy agresywnej wobec kobiety. Często młodzi mężczyźni nie rozumieją słowa „nie” wypowiadanego przez dziewczyny. Uważają, że kuse stroje, prowokacyjne zachowanie jest zaproszeniem do współżycia a zaprzeczanie jest tylko jej zachętą. Dobrze jest uświadomić naszych synów i nasze córki, że pornografia wypacza postrzeganie fizycznej intymności i tak naprawdę oddala od czegoś, co jest pięknym przeżyciem, pod warunkiem, że świadomie uczestniczą w tym dwie osoby, które mają do siebie zaufanie i są gotowe nie tylko fizycznie do miłości.

Antykoncepcja

Kiedy moje córki dostały swoją pierwszą miesiączkę, otrzymały ode mnie prezerwatywę. Nie jako zachętę do rozpoczęcia współżycia, ale jako zabezpieczenie przed niechcianą ciążą lub chorobami wenerycznymi. Wyjaśniłam im, że w momencie, gdy będą gotowe (oby jak najpóźniej), to mają ją dać swojemu partnerowi, jeżeli takiej nie posiadałby w tym momencie, albo (nawet o tym nie chcę myśleć) w momencie gwałtu, błagać oprawcę, by jej użył. Więc prezerwatywa ta ma być dla nich ochroną. Za mało rozmawiamy o zabezpieczeniach. Chcielibyśmy myśleć, że jakoś same się domyślą. Po co zostawiać to przypadkowi. Z badań wynika, że opierają się na metodach naturalnych – mało wiarygodnych lub na stosunku przerywanym – tym bardziej. Porozmawiajcie o różnych metodach zapobiegania niechcianej ciąży: prezerwatywach, globulkach dopochwowych, plastrach antykoncepcyjnych, pierścieniach dopochwowych czy tabletkach hormonalnych. Poczytajcie najpierw w Internecie na ten temat. Obecnie mamy taką gamę środków antykoncepcyjnych, że każda nastolatka może znaleźć coś dla siebie. Oczywiście polecam pierwszą wizytę u ginekologa, częściej kobiety, która po badaniu i wywiadzie może polecić córce dobry dla niej środek. Porozmawiajcie z córkami, jak widzą taką wizytę. Czy chcą byśmy były razem z nimi w gabinecie na czas badania, a potem wyjdziemy, by wywiad z córką lekarz przeprowadził w cztery oczy, czy chcą byśmy były obecne. Nie naciskajcie, uszanujcie decyzję nastolatki. Niech to będzie wyraz zaufania dla niej i szacunku do jej cielesności.

I tu korzystając ze sposobności odsyłam was do mojego szkolenia, które porusza wybrane zagadnienia w tym temacie: „Miesiączka bez tajemnic. Jak przygotować córkę do pierwszej miesiączki?”.