W dzisiejszych czasach relacje międzyludzkie zmieniają się, a związki stają się coraz bardziej złożone. Niezależnie od tego, czy jesteśmy w krótkotrwałym romansie, czy długotrwałym związku, warto zrozumieć, że istnieją różne style przywiązania, które wpływają na naszą relację i wspólną przyszłość. Poznanie ich może pomóc zbudować zdrowy i satysfakcjonujący związek.
Miłość, to relacja oparta na więzi emocjonalnej, poczucia bezpieczeństwa i świadomym przynależeniu w relacji. Kształtuje się ona w dzieciństwie w relacji ze swoimi opiekunami. O tym w jakim rodzaju więzi zbudujemy naszą relację, decydują doświadczenia z czasów dzieciństwa. Niebagatelną rolę pełni to specyficzna więź z matką. Nie dlatego, że jest lepsza, tylko dlatego, że jest pierwszym reprezentantem takiej więzi. To z nią jako pierwszą budujemy już więź w życiu płodowym. Nie marginalizuję tu roli ojca, na nim spoczywa rola świadomego budowania więzi z dzieckiem i to jaką sam miał wieź ze swoja matką, determinować będzie na jego rolę partnera i ojca. Największym problemem w związku jest znalezienie równowagi pomiędzy bliskością a zachowaniem autonomii. John Bowlby jest twórcą teorii przywiązania, którą rozwinęła Mary Ainsworth. Dzięki ich pracy możemy świadomie pracować nad swoim stylem przywiązania.
Nim zaczniemy, zapraszam cię do wykonania testu dotyczącego Twojego stylu przywiązania, który znajdziesz poniżej:
Po co mi znajomość stylów przywiązania?
Znajomość stylów przywiązania w związku jest narzędziem, które pomaga nam lepiej zrozumieć siebie, naszego partnera oraz dynamikę naszej relacji. To klucz do skutecznej komunikacji, zarządzania konfliktami i budowania trwałej więzi opartej na wzajemnym szacunku, wsparciu i miłości. Warto wiedzieć, co nam daje znajomość stylów więzi. Jest ona istotna z kilku powodów:
- Lepiej zrozumiesz siebie i partnera: Poznanie różnych stylów więzi pozwala nam zrozumieć, dlaczego zachowujemy się w związku w określony sposób. Pomaga to zidentyfikować nasze preferencje, potrzeby emocjonalne i reakcje na różne sytuacje.
- Poprawisz komunikację: Rozpoznanie stylu więzi ułatwia komunikację z partnerem. Możemy być bardziej świadomi swoich oczekiwań i uczuć, co umożliwia skuteczną komunikację tych potrzeb partnerowi. To z kolei redukuje nieporozumienia i konflikty.
- Lepiej zarządzisz konfliktami: Zrozumienie stylów więzi pozwala lepiej radzić sobie z konfliktami. Wiedza o tym, jak partner reaguje na stres czy trudności, może pomóc w unikaniu eskalacji sporów oraz w dążeniu do ich rozwiązania w sposób konstruktywny.
- Otworzysz drzwi rozwojowi: Poznanie stylów więzi otwiera drzwi do wspólnego rozwoju. Możemy razem pracować nad poprawą naszych relacji, ucząc się kompromisów, zrozumienia i elastyczności w dostosowywaniu się do zmieniających się potrzeb partnera.
- Zapobiegniesz problemom: Świadomość różnych stylów więzi pozwala uniknąć pułapek i problemów charakterystycznych dla danego stylu. Na przykład, jeśli zauważymy, że nasz związek ma cechy toksycznego przywiązania, możemy podjąć kroki w celu poprawy sytuacji, zanim stanie się ona bardziej szkodliwa.
- Zainwestujesz w zdrowy związek: Zrozumienie, akceptacja i adaptacja do stylów więzi mogą pomóc w budowaniu zdrowego, trwałego i satysfakcjonującego związku. Praca nad zrozumieniem siebie nawzajem oraz nad dostosowywaniem się do ewolucji związku może wzmocnić więź i przyczynić się do długotrwałego szczęścia.
Rozróżniamy dwie kategorie stylów przywiązania: bezpieczne i pozabezpieczne. W każdym z nich znajdują się różne strategie na zaspokojenie własnych potrzeb w związku. Przyjrzyjmy się zatem bliżej stylom przywiązania, inaczej stylom więzi w związku.
Styl bezpieczny: partnerski
W tym stylu więzi, partnerzy są sobie bliscy, ale zachowują swoją niezależność. Cenią sobie własne cele, hobby i życie towarzyskie, podczas gdy jednocześnie wspierają i podziwiają swojego partnera. Obie strony czerpią satysfakcję z równowagi między wspólnym życiem a indywidualnością.
Cech stylu partnerskiego przywiązania:
- Równowaga między bliskością a niezależnością: Osoby o stylu partnerskiego przywiązania czerpią radość z bycia ze sobą i dzielenia się wspólnymi doświadczeniami, ale jednocześnie szanują swoją niezależność. Nieustannie pracują nad równowagą między spędzaniem czasu razem a zachowaniem czasu na osobiste pasje, przyjaciół i zainteresowania.
- Wzajemne wsparcie: W tym stylu więzi partnerzy wspierają się nawzajem w dążeniu do osiągania swoich celów i marzeń. Motywują się nawzajem do rozwoju osobistego i zawodowego oraz wspólnie celebrują sukcesy.
- Aktywna komunikacja: Osoby o tym stylu przywiązania komunikują się otwarcie i szczerze. Rozmawiają o swoich potrzebach, oczekiwaniach, ale także o trudnościach czy obawach, które mogą się pojawiać. Komunikacja jest kluczem do rozwiązywania problemów i utrzymywania zrozumienia.
- Indywidualność w relacji: Mimo bliskości, partnerzy szanują indywidualność drugiej osoby. Akceptują, że każdy ma swoje własne preferencje, zdolności i ograniczenia, i nie dążą do narzucania swojego sposobu myślenia czy działania.
- Wzajemny szacunek: Szacunek jest fundamentem tego stylu więzi. Partnerzy traktują się nawzajem z poszanowaniem i troską, bez manipulacji czy prób dominacji nad drugą osobą.
- Dzielenie się radościami i trudnościami: Partnerzy cieszą się wspólnymi sukcesami i radościami, ale także dzielą się trudnościami i problemami. Wspólnie pracują nad rozwiązywaniem wyzwań, co tworzy jeszcze silniejszą więź.
- Brak nadmiernej zazdrości czy kontroli: Osoby nie przejawiają nadmiernej zazdrości czy potrzeby kontrolowania partnera. Zaufanie jest kluczowe w tej relacji.
- Wspólny rozwój: Partnerzy w stylu partnerskiego przywiązania dążą do wspólnego rozwoju. Motywują się nawzajem do uczenia się, eksplorowania nowych rzeczy i ewoluowania jako osoby i jako para.
- Zdolność do ustępstw: Ważne jest umiejętne ustępowanie i kompromis w sytuacjach, gdzie różnice mogą się pojawić. Partnerzy zdają sobie sprawę, że każdy ma swoje preferencje i punkt widzenia.
- Czerpanie radości z małych rzeczy: Partnerzy cieszą się z prostych, codziennych chwil razem. Potrafią docenić to, co tworzą wspólnie i budować szczęście na małych gestach i wydarzeniach.
Styl partnerskiego przywiązania opiera się na zdrowej równowadze między wspólnym życiem a indywidualnością. To elastyczna relacja, która rozwija się wraz z czasem i wymaga aktywnego zaangażowania partnerów w komunikację, zrozumienie i wzajemne wsparcie.
Czy blog Ci się podoba, a treści są dla Ciebie wartościowe? Możesz dobrowolnie wesprzeć moją działalność!
Styl pozabezpieczny: lękowo-ambiwalentny
Styl przywiązania lękowego w związku jest jednym z czterech głównych stylów przywiązania opisanych przez teorię przywiązania Johna Bowlby’ego. Ten styl przywiązania charakteryzuje się silnym poczuciem niepewności i niepokoju w kontekście relacji partnerskiej. Osoby o stylu przywiązania lękowym często odczuwają silną potrzebę bliskości emocjonalnej i potwierdzenia ze strony partnera, jednak jednocześnie obawiają się, że ich potrzeby nie zostaną spełnione lub że zostaną odrzucone. Styl przywiązania lękowego może powstać w wyniku doświadczeń wczesnodziecięcych, takich jak niestabilność opieki lub niewłaściwe reagowanie rodziców na potrzeby emocjonalne dziecka. Osoby o tym stylu przywiązania mogą doświadczać trudności w utrzymaniu zdrowych, zrównoważonych relacji, co może prowadzić do cyklu wzajemnej zazdrości, lęku i niepewności w związkach.
W tym przypadku jedna osoba staje się bardziej zależna od drugiej. Silna więź emocjonalna może prowadzić do współzależności, co może być zarówno korzystne, jak i problematyczne. Ważne jest, aby w takiej relacji zachować równowagę, umożliwiając jednocześnie partnerom wzajemną wsparcie i rozwój.
Cechy stylu lękowego przywiązania:
- Intensywna więź emocjonalna: Osoby o stylu lękowym często doświadczają silnych emocji w związku. Ich uczucia są głębokie i namiętne, co może prowadzić do intensywnych przeżyć zarówno pozytywnych, jak i negatywnych. Mają skłonność do koncentrowania się na negatywnych aspektach relacji i przejmowania się konfliktami może być charakterystyczna dla tego stylu przywiązania.
- Wysoka potrzeba bliskości: Osoby o tym stylu więzi odczuwają silną potrzebę bliskości i stałego kontaktu z partnerem. Czują się bezpiecznie i spełnione w obecności drugiej osoby, co może prowadzić do wyraźnej zależności emocjonalnej.
- Brak pewności siebie: Osoby o lękowym przywiązaniu często mogą mieć niską pewność siebie i poczucie własnej wartości. Ich samopoczucie i poczucie własnej wartości mogą być w dużej mierze uzależnione od tego, jak są postrzegane przez partnera.
- Obawa przed porzuceniem: Ludzie o lękowym przywiązaniu mogą żywić silny lęk przed odrzuceniem lub porzuceniem. Ta obawa może prowadzić do nadmiernego przywiązania, kontroli lub zazdrości w związku.
- Nadmierne angażowanie: Osoby o tym stylu przywiązania mogą poświęcać znaczną ilość czasu i energii na związek. To może prowadzić do zaniedbywania innych obszarów życia, takich jak przyjaciele, rodzina czy własne pasje.
- Brak niezależności: Osoby o tym stylu przywiązania mogą tracić część swojej indywidualności na rzecz partnera. Mogą stawiać potrzeby partnera ponad swoje własne, co może prowadzić do braku równowagi.
- Nadmierne poleganie na partnerze: Osoby o lękowym przywiązaniu mogą oczekiwać, że partner spełni wszystkie ich potrzeby emocjonalne i jest źródłem ich szczęścia. To może prowadzić do niezdrowego obciążenia partnera. W obawie przed utratą miłości lub akceptacji, osoby o stylu przywiązania lękowego mogą ustępować partnerowi w wielu kwestiach, nawet jeśli nie zgadzają się z jego stanowiskiem
- Trudności w samoakceptacji: Często osoby o lękowym przywiązaniu mają trudności z akceptacją samego siebie. Oczekują, że partner dostarczy im poczucie wartości i akceptacji, by w ten sposób zapełnić ich brak samoakceptacji.
- Lęk przed samotnością: Osoby o tym stylu przywiązania mogą unikać samotności za wszelką cenę, co może prowadzić do trudności w samoistnym funkcjonowaniu bez obecności partnera.
- Trudności w radzeniu sobie ze zmianami: Zmiany w związku czy życiu osobistym mogą być trudne do zaakceptowania dla osób o zależnym przywiązaniu, co może prowadzić do lęku i oporu przed wprowadzeniem zmiany.
Ważne jest, aby zrozumieć, że styl lękowego przywiązania może wpływać na relację w różny sposób. W niektórych przypadkach może to prowadzić do zdrowej i zrównoważonej więzi, podczas gdy w innych może wpłynąć na problemy emocjonalne czy konflikty. W związku z tym, praca nad rozwojem indywidualnym, budowanie pewności siebie i zdolności do niezależnego funkcjonowania mogą pomóc w tworzeniu zdrowszej i bardziej zrównoważonej relacji.
Styl pozabezpieczny: unikowy
Styl przywiązania unikającego w związku to kolejny z czterech głównych stylów opisanych przez teorię przywiązania Johna Bowlby’ego. Osoby o stylu unikającym charakteryzują się skłonnością do minimalizowania emocji i potrzeb emocjonalnych w relacji partnerskiej. Wprowadzają dystans i unikają silnej bliskości emocjonalnej z partnerem, często starając się być niezależnymi od drugiej osoby. Osoby o tym stylu więzi mogą być bardziej zamknięte emocjonalnie i unikać silnych więzi. Mogą mieć trudności z wyrażaniem uczuć i emocji, co może prowadzić do problemów w związku. W takiej sytuacji ważne jest, aby partnerzy komunikowali się i pracowali nad wyrażaniem swoich potrzeb. Styl unikający może wynikać z doświadczeń wczesnodziecięcych, w których potrzeby emocjonalne nie były zaspokajane lub były ignorowane. Osoby o tym stylu przywiązania mogą wytworzyć mechanizmy obronne, które pozwalają im minimalizować potrzebę bliskości, aby uniknąć ryzyka odrzucenia lub zranienia. W związkach osoby o stylu unikającym mogą napotykać na trudności w budowaniu głębokich, satysfakcjonujących relacji, ponieważ unikają one otwartej komunikacji, intymności i empatii, które są ważne dla zdrowego funkcjonowania związku.
Cechy stylu unikającego przywiązania:
- Zachowanie dystansu emocjonalnego: Osoby o stylu unikającego przywiązania mogą mieć trudność z wyrażaniem i dzieleniem się głębokimi emocjami. Mogą reagować na pozór silnie emocjonalnie, ale w rzeczywistości chronią się w ten sposób przed zbytnią bliskością emocjonalną.
- Znaczna niezależność: Osoby o tym stylu przywiązania cenią swoją niezależność i autonomię. Mogą preferować działania i decyzje podejmowane indywidualnie, zamiast wchodzić w intensywne zaangażowanie emocjonalne.
- Trudności w otwarciu się: Osoby o unikającym przywiązaniu mogą mieć opór przed ujawnianiem swoich emocji, myśli czy potrzeb partnerowi. Mogą być zamknięte i trudne do odczytania, co może prowadzić do nieporozumień.
- Unikanie konfrontacji: Osoby o tym stylu przywiązania mogą unikać konfrontacji czy trudnych rozmów. Mogą unikać sporów, żeby uniknąć napięć emocjonalnych w związku.
- Niechęć do zależności: Ludzie o unikającym przywiązaniu mogą być niechętni do polegania na kimś innym czy proszenia o pomoc. Starają się radzić sobie samodzielnie, niezależnie od tego, jakie wyzwania się pojawiają.
- Zamknięte emocjonalnie: Osoby o tym stylu przywiązania mogą mieć trudności z identyfikacją i wyrażaniem swoich własnych emocji. Czasami mogą wydawać się „zimne” lub „nieczułe” emocjonalnie.
- Względna autonomia: Partnerzy o unikającym przywiązaniu mogą dążyć do utrzymania swojej niezależności w relacji. To może prowadzić do oddzielnych planów, zainteresowań i przyjaciół.
- Trudności w okazywaniu uczuć: Osoby o tym stylu przywiązania mogą mieć trudności z okazywaniem czułości czy zainteresowania swoim partnerem. To może prowadzić do braku poczucia wsparcia i zrozumienia.
- Odczuwanie presji: Osoby o unikającym przywiązaniu mogą odczuwać presję, aby sprostać oczekiwaniom partnera lub społeczeństwa w kwestiach związanych z bliskością emocjonalną.
- Trudności w budowaniu zaufania: Partnerzy o tym stylu przywiązania mogą mieć trudności w budowaniu zaufania do drugiej osoby. To może prowadzić do ograniczenia głębokości relacji.
Ważne jest zrozumienie, że styl unikającego przywiązania niekoniecznie oznacza brak uczuć czy brak zainteresowania w związku. To może być sposób obrony przed ewentualnym bólem czy odrzuceniem, który wynika z wcześniejszych doświadczeń życiowych. Praca nad otwartością emocjonalną, zdolnością do wyrażania uczuć i skupienie na budowaniu zaufania może pomóc w tworzeniu bardziej satysfakcjonujących i zrównoważonych relacji.
Styl pozabezpieczny: zdezorganizowany
Styl zdezorganizowany (także określany jako dezorganizowany) w związku to jeden z ostatnich stylów przywiązania opisanych przez teorię przywiązania Johna Bowlby’ego. Jest to stosunkowo mniej stabilny i bardziej złożony styl, charakteryzujący się sprzecznościami w zachowaniu i emocjach w relacji partnerskiej. Osoby o stylu zdezorganizowanym mogą doświadczać wewnętrznych konfliktów związanych z potrzebą bliskości i jednocześnie obawą przed nią. Relacje o tym stylu więzi są namiętne i intensywne. Partnerzy doświadczają głębokich uczuć, ale mogą również często kłócić się i łatwo się obrażać. Dla tego stylu ważne jest nauczenie się radzenia sobie ze sporami w sposób konstruktywny i szanowanie różnic między sobą. Ten styl można nazwać potocznie „burzliwym”.
Cechy stylu zdezorganizowanego przywiązania:
- Intensywne emocje: Osoby o stylu przywiązania często doświadczają silnych i intensywnych emocji w związku. Ich uczucia mogą być namiętne, zarówno w pozytywny, jak i negatywny sposób.
- Częste wahania nastroju: Partnerzy o zdezorganizowanym przywiązaniu mogą doświadczać nagłych zmian nastroju, co może prowadzić do nieprzewidywalności w relacji.
- Silne zaangażowanie: Osoby o tym stylu przywiązania angażują się w związek w sposób zaangażowany i pełen energii. Jednak ta intensywność może prowadzić do wzlotów i upadków w relacji.
- Częste konflikty: W relacjach zdezorganizowanego przywiązania często występują intensywne spory i konflikty. Partnerzy mogą często kłócić się o różne kwestie.
- Nadmierne dramatyzowanie: Osoby o tym stylu przywiązania mogą nadmiernie dramatyzować sytuacje czy problemy, co może prowadzić do eskalacji konfliktów.
- Uzależnienie od emocji: Partnerzy o burzliwym przywiązaniu mogą być uzależnieni od emocji i adrenaliny, które towarzyszą intensywnym doświadczeniom.
- Szybkie zakochiwanie się: Osoby o tym stylu przywiązania mogą szybko się zakochać i zaangażować emocjonalnie w związek. To może prowadzić do szybkiego rozwoju relacji, ale również do ryzyka nieprzemyślanych decyzji.
- Trudności w regulacji emocji: Partnerzy o zdezorganizowanym przywiązaniu mogą mieć trudności w regulacji swoich emocji, co może prowadzić do impulsywnego zachowania.
- Względna niestabilność: Relacje burzliwego przywiązania mogą być stosunkowo niestabilne i zmienne, ze względu na wahania emocjonalne i konflikty.
- Intensywne przeżycia: Osoby o stylu zdezorganizowanym przywiązania mogą doświadczać intensywnych przeżyć, zarówno pozytywnych, jak i negatywnych, co może wpływać na codzienne funkcjonowanie.
Warto zrozumieć, że styl zdezorganizowanego przywiązania może wynikać z wielu czynników, w tym z osobowości, wcześniejszych doświadczeń życiowych czy traum. Dla partnerów o tym stylu przywiązania ważne jest zdobywanie umiejętności zarządzania emocjami, komunikacji i rozwiązywania konfliktów w sposób konstruktywny, co może pomóc w tworzeniu bardziej stabilnych i satysfakcjonujących relacji. W związku osoby o stylu zdezorganizowanym mogą napotykać na trudności w utrzymywaniu stabilnej i zdrowej relacji, ze względu na sprzeczności w zachowaniu i emocjach. Wymaga to zrozumienia, empatii i czasem wsparcia terapeutycznego, aby pomóc w przetwarzaniu trudnych emocji i wzorców zachowań.
Styl toksyczny
Termin “toksyczny styl przywiązania” nie jest oficjalnym terminem używanym w kontekście teorii przywiązania, jednak może odnosić się do pewnych cech i zachowań w relacjach, które są szkodliwe dla zdrowego funkcjonowania związku. W takim kontekście, styl toksycznego przywiązania można opisać jako zachowania i nawyki, które przyczyniają się do napięć, konfliktów i negatywnego wpływu na partnera. W tym stylu więzi relacja jest destrukcyjna. Może występować nadmierne uzależnienie od drugiej osoby, emocjonalne nadużycia lub zaniedbywanie potrzeb jednej ze stron. Takie związki są niezdrowe i wymagają podjęcia odpowiednich kroków w celu ochrony zdrowia psychicznego i fizycznego.
Cechy stylu toksycznego:
- Nadmierne zazdrości i kontrola: Partnerzy w toksycznym przywiązaniu często przejawiają nadmierne zazdrości i próbują kontrolować swojego partnera. Mogą stosować manipulacje i kontrolować każdy aspekt życia partnera.
- Emocjonalne i psychiczne nadużycia: Styl toksycznego przywiązania może objawiać się poprzez emocjonalne nadużycia, takie jak poniżanie, krytykowanie, wyolbrzymianie błędów partnera czy manipulowanie jego uczuciami.
- Fizyczne nadużycia: W niektórych przypadkach toksyczne przywiązanie może prowadzić do fizycznego nadużycia, które stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia i bezpieczeństwa partnera.
- Brak szacunku i upokarzanie: Partnerzy w toksycznym przywiązaniu mogą traktować się wzajemnie z brakiem szacunku, a nawet upokarzać się nawzajem, co prowadzi do zranienia i niszczenia samooceny.
- Cykliczne wzorce konfliktów: W relacjach toksycznego przywiązania często występują powtarzające się wzorce konfliktów, które mogą się powtarzać w kręgu, nie prowadząc do trwałego rozwiązania.
- Brak zdrowej komunikacji: Partnerzy w toksycznym przywiązaniu mają trudności w komunikacji. Mogą się unikać, ignorować lub eskalować konflikty zamiast otwarcie rozmawiać o problemach.
- Zaniedbywanie własnych potrzeb: Osoby w toksycznym przywiązaniu mogą poświęcać swoje potrzeby i dobrostan na rzecz partnera, co może prowadzić do wyczerpania emocjonalnego.
- Wzajemne oskarżenia: W takim stylu przywiązania partnerzy często obwiniają się nawzajem za problemy w związku, a brak zdolności do samorefleksji i przyjęcia odpowiedzialności może długo utrzymywać konflikty.
- Brak zdrowych granic: Partnerzy w toksycznym przywiązaniu mogą naruszać czyjeś granice, nie szanując prywatności i przestrzeni emocjonalnej drugiej osoby.
- Stały stres i napięcie: Toksyczne przywiązanie może prowadzić do stałego odczuwania stresu i napięcia w związku, co negatywnie wpływa na zdrowie psychiczne i fizyczne partnerów.
Jeśli rozpoznajesz te cechy w swoim związku, ważne jest podjęcie działań w celu ochrony swojego zdrowia emocjonalnego i fizycznego. W przypadku toksycznego przywiązania może być konieczne zwrócenie się o pomoc do specjalisty, takiego jak terapeuta lub doradca, aby pomóc w zrozumieniu i rozwiązaniu problemów w relacji. W związku toksycznym styl przywiązania może prowadzić do osłabienia zaufania, emocjonalnego wyczerpania i naruszania dobrostanu psychicznego partnera. W takich sytuacjach istotne jest rozpoznanie szkodliwych wzorców zachowań i ewentualnie skorzystanie z terapii, aby poprawić zdrowie relacyjne i indywidualne.
Jeśli masz podejrzenia, że twój styl może nosić znamiona toksycznego wykonaj jeszcze jeden krótki test poniżej.
Jak zbudować zdrowy i satysfakcjonujący związek?
Zrozumienie stylów więzi może pomóc nam zidentyfikować, który styl przeważa w naszej relacji i jakie zmiany mogą być potrzebne, aby związek był bardziej satysfakcjonujący. Istotne jest również zrozumienie, że związki są dynamiczne, a style więzi mogą się zmieniać w miarę upływu czasu i dojrzewania relacji.
Dla każdego związku kluczowe jest aktywne komunikowanie się, wzajemny szacunek i gotowość do wspólnego rozwoju. Wspieranie siebie nawzajem w osiąganiu celów, akceptacja wad i zalet partnera oraz zdolność do wybaczania to filary, na których można zbudować trwałą więź.
Jeżeli zainteresował cię temat style przywiązania, odsyłam cię do wykonania dwóch testów, które znajdziesz w tym poście blogowym… No chyba, że już je zrobiłeś na początku, tak jak polecałam… Pierwszy z testów przedstawi ci rodzaj stylu przywiązania, który charakteryzuje twoją relację. Natomiast drugi jest sprawdzeniem, czy przypadkiem twój związek nie jest oparty na więzi toksycznej. Zapraszam do przetestowania siebie i partnera/partnerki, by lepiej zrozumieć dynamikę waszego związku. W sytuacji, gdy wyniki nie są dla was satysfakcjonujące, warto zastanowić się nad konsultacją z terapeutą, który pozwoli wam spojrzeć na waszą relację trzecim okiem. Pamiętaj, im później szukacie pomocy, tym trudniej jest znaleźć serce do odbudowy relacji w kryzysie.
Jeśli masz jeszcze jakieś pytania lub chciałbyś dowiedzieć się więcej, zapraszam na konsultację online. Więcej informacji znajdziesz pod adresem: https://annawojtczak.pl/konsultacje/#partnerskie.
Warto przeczytać
Moi Drodzy. Jeżeli zaciekawiło was, to co mówię, to ogromnie polecam do uzupełnienia swojej wiedzy literaturę, z której sama korzystam. Bardzo przydatna do dzisiejszego wpisu jest książka „Partnerstwo bliskości. Jak teoria więzi pomoże ci stworzyć szczęśliwy związek”, autorstwa Rachel Heller i Amir Levine. Książka pozwala spojrzeć na style przywiązania, jakim kieruje się związek i uczy jak dobrze nawigować relacją z partnerem, by wzmocnić swój związek w zdrowy i satysfakcjonujący sposób.
Zachęcam do jej kupna przez mój link afiliacyjny. Dzięki temu zachęcacie mnie do stałego poszerzania mojej biblioteki o ciekawe książki, z którymi chętnie się z wami dzielę.
Zainteresowany książką? Sprawdź, gdzie kupisz ją w korzystnej cenie. Kupując przez linki poniżej wspierasz rozwój bloga. Dziękuję!
Zachęcam do subskrypcji mojego kanału na Youtube:
Zapraszam również do obejrzenia filmu omawiającego temat:
Przeczytałeś już:
